การเติบโตทางเศรษฐกิจดังที่เราได้กล่าวไปแล้วคือการเพิ่มขึ้นของปริมาณและคุณภาพของสินค้าและบริการทางเศรษฐกิจที่สังคมผลิตขึ้น รายได้ทั้งหมดในสังคมสอดคล้องกับผลรวมของสินค้าและบริการที่สังคมผลิต – การใช้จ่ายของทุกคนคือรายได้ของคนอื่น ซึ่งหมายความว่ารายได้เฉลี่ยสอดคล้องกับระดับการผลิตเฉลี่ย ดังนั้นรายได้เฉลี่ยในสังคมจะเพิ่มขึ้นเมื่อการผลิตสินค้าและบริการเพิ่มขึ้น ก่อนที่เราจะกลับไปสู่คำถามเรื่องการเติบโตทางเศรษฐกิจ เรามาดูกันว่าการวัดรายได้ที่แท้จริงเหล่านี้บอกเราเกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันทางเศรษฐกิจในโลกปัจจุบันอย่างไร เศรษฐกิจชีวภาพที่แข็งแกร่งจะช่วยให้ยุโรปสามารถดำเนินชีวิตภายในขีดจำกัดของตนได้ การผลิตที่ยั่งยืนและการใช้ประโยชน์จากทรัพยากรชีวภาพจะช่วยให้สามารถผลิตได้มากขึ้นจากน้อยลง รวมถึงจากของเสีย ขณะเดียวกันก็จำกัดผลกระทบด้านลบต่อสิ่งแวดล้อม และลดการพึ่งพาทรัพยากรฟอสซิลอย่างหนัก บรรเทาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และขับเคลื่อนยุโรปไปสู่สังคมหลังปิโตรเลียม ( สหภาพยุโรป 2012a, หน้า 4) มาตรฐานแรงงานอ่อนแอลง การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ ได้แก่ ค่าแรงขั้นต่ำที่ลดลงอย่างต่อเนื่อง การป้องกันที่ไม่เพียงพอต่อค่าล่วงเวลาและการขโมยค่าจ้างที่ไม่ได้รับค่าจ้าง และทรัพยากรไม่เพียงพอที่ทุ่มเทให้กับการบังคับใช้เพื่อช่วยเหลือคนงานที่นายจ้างได้รับค่าจ้างต่ำกว่าหรือไม่จ่ายทั้งหมด สิ่งหนึ่งที่ฉันคิดไม่ชัดเจนพอ ตอนที่ฉันตั้งสมมุติฐานว่าปัญหาคือค่าที่อยู่อาศัยก็คือ ครัวเรือนส่วนใหญ่ในอเมริกาเป็นเจ้าของบ้านของตัวเอง เช่น สองในสามของครอบครัวชาวอเมริกันเป็นเจ้าของบ้านของตนเอง ดังนั้นเมื่อที่อยู่อาศัยมีราคาแพงขึ้น คนเหล่านั้นก็จะร่ำรวยขึ้น ตอนนี้ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาทุกคนมีความสุข เพราะหลายคนอาจต้องการย้าย แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเจ้าของบ้าน แต่พวกเขาอาจต้องการซื้อบ้านหลังอื่น และอาจไม่พอใจกับค่าใช้จ่าย “ในขณะที่เรายังคงเห็นการยุบตัวของเงินเฟ้อผ่านระบบเศรษฐกิจ นั่นหมายความว่าค่าจ้างที่แท้จริงจะดีขึ้น” บรูซูลาสกล่าว “และเมื่อค่าจ้างที่แท้จริงดีขึ้น ทัศนคติก็จะเปลี่ยนไป และคุณจะเห็นสิ่งนั้น” และแน่นอนว่าเรากำลังหยิบยกประเด็นเชิงลบนั้นขึ้นมาในการสำรวจความคิดเห็น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลนี้หรือด้วยเหตุผลอื่นก็ตาม และจากการสำรวจของ Siena College เมื่อเร็ว ๆ นี้ของ New York Times […]

ประเด็นของทอมป์สันไม่ใช่การโต้แย้งเรื่องคุณธรรมหรือส่วนประกอบสำคัญของเศรษฐกิจ หรือในกรณีของเวเบอร์ จริยธรรมที่เป็นหัวหอกในการขับเคลื่อนให้เกิดส่วนเกิน ในทางตรงกันข้าม ‘เศรษฐกิจเชิงศีลธรรม’ ของทอมป์สันค่อนข้างจะเป็นคุณธรรมของชนชั้นแรงงานชาวอังกฤษ และบรรทัดฐานที่ฝังอยู่ในวิถีชีวิตและการทำเศรษฐกิจของพวกเขา ซึ่งเป็นเศรษฐกิจเชิงศีลธรรมที่ถูกละทิ้งและปราบปรามโดยการเปลี่ยนแปลงสู่เศรษฐกิจทุนนิยม ในการวิเคราะห์นี้ ไม่มีช่องว่างสำหรับเศรษฐกิจเชิงศีลธรรมภายในตรรกะทุนนิยม แต่เป็นเศรษฐกิจเชิงศีลธรรมที่สามารถพยายามตอบโต้และทำหน้าที่เป็นกำลังสำคัญต่อตรรกะทุนนิยม ดังนั้น คุณธรรมจึงไม่ใช่หัวหอกของเศรษฐกิจ แต่เป็นเศรษฐกิจภายนอก (ดู Fourcade 2017 ด้วย) [7] ในการเปรียบเทียบประสบการณ์เงินเฟ้อในประเทศต่างๆ โปรดดู Van Nostrand, Eric และ Tara Sinclair “เศรษฐกิจสหรัฐฯ ในบริบทโลก” กระทรวงการคลังของสหรัฐอเมริกา 26 ตุลาคม 2566 เมื่อมองลงมาที่มุมสูงเจ็ดไมล์ เรามีอุปทานที่ไม่เอื้ออำนวยเมื่อเกิดการระบาดใหญ่ และเรามีอุปทานที่น่าตกใจเนื่องจากปัญหาด้านอุปทานได้รับการแก้ไขแล้ว ฉันไม่คิดว่าพวกเขามีเกณฑ์มาตรฐานหรือเกณฑ์เฉพาะหรือตัวเลขมหัศจรรย์อยู่ในใจ พวกเขากำลังมองหาความต่อเนื่องของเส้นทางที่เราดูเหมือนจะเป็น เพียงหกเดือนที่ผ่านมาพวกเขายังคงขึ้นอัตรา และพวกเขาไม่ต้องการเปลี่ยนเงินสักเล็กน้อยและเริ่มลดราคาหากอาจเร็วเกินไป พวกเขาต้องการเห็นแนวโน้มเพิ่มเติมที่เรามีในปีที่ผ่านมา The Gazette ได้พูดคุยกับนักเศรษฐศาสตร์ Jeffrey A. Frankel, James W. Harpel ศาสตราจารย์ด้าน Capital Formation and Growth […]